Yaşlılık

Bu gözleme, tahmine, belki biraz da hayal gücüne dayanan bir yazıdır. 

Bazı ülkelerin 10-20-30 yıllık vizyonda ciddi oranda yaşlanacağı, yetişen genç nüfusun, doğum oranlarının da düşmesi nedeniyle, bu yaşlanan nüfusun ve ülkenin ihtiyaçlarını karşılayacak sayıda olmadığı ile ilgili birçok istatistiklere ve haberlere denk gelmişizdir.

Ülkelerin ömür sürelerine göre, yaşlı olarak kabul edilen sayılar değişiyor olabilse de genel kabul 65 yaş insan yaşamındaki dramatik kırılma noktası gibi bir manzara var.

Başka bir noktadan da; bazı insanlar 55 yaşında, görüntü hal ve hareket kabiliyetleri itibariyle 70 yaşında gibi iken, bazıları 75 yaşında iken 50’lerindeymiş gibi görünebiliyor. Bu da işin kişisel boyutu; coğrafya, beslenme alışkanlıkları, genetik, hayat alışkanlıkları…vs. (İstisnalar şu andan itibaren bir kutuda.)

55-65 Yaşlanmak üzereyim gibi hissediyorum, hareket edebiliyor -basit sportif aktiviteler de yapıyorum-, her ihtiyacımı sorunsuz karşılayabiliyorum. Düzgün konuşup, ihtiyaçlarımı net bir şekilde ifade edebiliyorum. Kütüphanede sakin ve sessiz aktiviteler beni mutlu edebiliyor. 

65-70 Hareket kabiliyetimde bazen kısıtlanma hissediyorum. Yere düşen bir şey benim için artık yok gibi hissediyorum. Sadece göz hizama göre yaşamayı konforlu buluyor olabilirim. Kendimi ifade etmekte sorun yaşamasam da geçmişten gelen tüm her şeyin bazen omuzlarımda oturduğunu hissediyor ve duygu karmaşası yaşayabiliyorum.

70-75 Hayattayım, sabah yatağımdan kalkabiliyor ve basit temel ihtiyaçlarımı karşılayabiliyorum. Dışarıdaki işlerimi en en en aza indirgemiş durumdayım. Destekli yürüyorum. Markete gitmek benim için yoğun efor sarf ederek yerine getirebileceğim bir etkinlik. Gözlerim, gözlüklerime rağmen çok iyi görmüyor. Kulaklarıma güvenmek bir hata. Arkadaşlarım ile kâğıt oyunları oynayarak, sohbet edip, eğlenebiliyorum.

75-80 Sabah yataktan kalkmak benim için yoğun efor demek. Oturduğum her yerde uyuyakalabiliyorum. Çünkü mesela bir bardak su alıp içmek, gençken koşu yaptıktan sonraki halime çok benziyor, çok yorgun hissediyorum. Kemiklerim sorun çıkarıyor, belki bir tekerlekli sandalye ile evin içinde hareket etmeye çalışıyorum. Organlarımın bazıları biraz daha yorgun sanki, arada arız çıkarabiliyorlar. Sağlık kontrollerimi sıklaştırmam gerekiyor. Yanımda birisi varsa, dışarıya çıkabiliyorum, yalnız kendime güvenemiyorum.

80-85 Genellikle evdeyim. Oturduğum yerde uyku ihtiyacımı karşılıyorum. Haftanın belirli günlerinde evime gelen sosyal hizmet uzmanı, temel bakım ihtiyaçlarım konusunda bana yardımcı oluyor. Benimle ilgileniyor ve sohbet ediyor. Bazen yaşlı evine gidip, sosyalleşip, yemek yiyip, çay/kahve içebiliyorum. Bu bana iyi geliyor.

85+ Kelimelerim, ağzımdan net çıkmayabilir. Çiçekleri ve çikolatayı hala çok seviyorum. Hareket kabiliyetimi neredeyse kullanamayacak duruma gelmiş durumdayım. Organlarımın çalışması mucize. Dışarıdan garip görünüyor olabilirim. Ağır çekimde bir karedeki gibi hareket ediyorum. Örneğin kolumu kaldırmak bile benim için yoğun zorlukta bir etkinlik. Herşeye rağmen bir gün daha güneşin doğduğuna şahit olduğum için mutlu hissediyorum.